„Szczecińskie Bohaterki”

Przez kolejne dekady losy Polski były dramatyczne, a Polakom towarzyszyły represje i trudna walka o Niepodległość. Na kartach historii bohatersko zapisali się głównie mężczyźni, przywódcy, politycy. Jednak nieprzypadkowo rocznica 100-lecia Niepodległości zbiega się z rocznicą nadania praw wyborczych kobiet. Historia (Herstoria) bohaterskich Polek jest zbyt mało znana, by powszechnie łączyć walkę o Niepodległość z kobietami. Warto zatem przypomnieć zasługi polskich kobiet, które podejmowały trud walki. Oddać część ich pamięci, aby kolejne pokolenia znały nie tylko zasłużonych ojców, ale również zasłużone matki. Jako spadkobiercy poprzednich pokoleń nie możemy zapomnieć o poświęceniu kobiet w historii odzyskiwania niepodległości naszego kraju. Przedstawiamy kobiety, które zasługują za swoją działalność i poświęcenie na pamięć wśród kolejnych pokoleń Polaków. Jedna z wystaw w Domu Kultury „13 MUZ" poświęcona jest szczecińskim bohaterkom.

„Szczecińskie Bohaterki" - wystawa i pocztówki prezentujące kobiety walczące, prześladowane, broniące wolności słowa i działające na rzecz krzewienia kultury i dorobku Polski, regionu czy miasta. Życiorysy tych bohaterek mogłyby stanowić scenariusz filmowy lub publikacje książkowe. Tak też się stało w przypadku Danuty Szyksznian-Ossowskiej oraz Janiny Wasiłojć-Smoleńskiej, których historie zostały wydane przez Instytut Pamięci Narodowej. Pozostałe bohaterki, jak: Helena Kurcyusz, Krystyna Łyczywek, Maria Boniecka, Janina Szczerska, Helena Raszka, Stanisława Czekajło doczekały się większych lub mniejszych publikacji, a nawet audycji radiowych, jakkolwiek pamięć o nich powinna być stale umacniana i upowszechniana.

Helena Kurcyusz, ps. Helunia (1914 - 1999)

Pierwsza architekt-urbanista powojennego Szczecina, animatorka życia artystycznego miasta. Była córką Zygmunta Słomińskiego, prezydenta Warszawy. Ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Podczas wojny była żołnierzem AK. Aresztowana przez gestapo, wywieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku, potem do Ravensbrück i Neubrandenburga. Dzięki prowadzonym zapiskom i rysunkom więźniów obozowych, białoruskich dzieci i ich matek w latach
1975-1981 była świadkiem w procesie esesmańskich oprawców. W 1945 r., wracając z obozu, została w Szczecinie. Zajmowała się inwentaryzacją, ratowaniem zabytków Szczecina, m.in. Zamku Książąt Pomorskich i 71 miast Pomorza Zachodniego. Była głównym urbanistą województwa szczecińskiego. Nadała nazwy ulicom, m.in.: Bohaterów Warszawy,
Ku Słońcu, Wiatru od Morza, Jasne Błonia. W 1947 roku założyła w Szczecinie Oddział Stowarzyszenia Architektów Polskich. Została członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich. Organizowała Klub „13 Muz" zrzeszający literatów,