Listopad 2019 – październik 2020 – wspominamy Zmarłych

Listopad

Stefan Strzałkowski (1957 - 2019)

Polityk, nauczyciel i samorządowiec, burmistrz Białogardu, poseł na Sejm VI, VII i VIII kadencji. Urodził się 31 sierpnia 1957 r. w Białogardzie. Był nauczycielem, absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, skończył też studia podyplomowe z organizacji i zarządzania oświatą w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Szczecinie (2001). Był dyrektorem szkoły, a następnie w latach 1998-2002 zajmował stanowisko starosty białogardzkiego. W 2009 r. został wybrany na burmistrza Białogardu. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. startował do Sejmu z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu koszalińskim. Mandat posła objął 24 czerwca 2009 r. po śmierci Mariana Golińskiego. W ławach sejmowych zasiadał w sumie przez trzy kadencje.

Styczeń

Dagny Koczorowska-Kornacka (1930 - 2020)

Długoletnia aktorka Teatru Lalek „Pleciuga", aktywna popularyzatorka sztuki teatralnej wśród dzieci i młodzieży. Urodziła się 26 lutego 1930 roku w Warszawie. Na przełomie 1949 i 1950 r. przyjechała do Szczecina. Tu ukończyła Liceum Pedagogiczne i rozpoczęła pracę w Pałacu Młodzieży, gdzie w latach 1951-1954 była instruktorką i nauczycielką. W 1954 r., na zaproszenie dyrektora Stanisława Laguna, związała się na stałe z nowo powstałym Teatrem Lalek „Rusałka" (późniejszy Teatr Lalek „Pleciuga"). W 1959 r. zdała eksternistyczny egzamin aktorski ze specjalizacji lalkarskiej. Rok później wraz z mężem, aktorem Juliuszem Kornackim, artystka wzięła udział w realizacji jednej z pierwszych w Polsce dobranocek dla dzieci - o „Wicku Marynarzyku". W późniejszych latach występowała także w spektaklach „Pleciugi", emitowanych przez szczecińską telewizję w programie ogólnopolskim. Przez wiele lat aktywnie działała w Towarzystwie Kultury - była wiceprzewodniczącą szczecińskiego oddziału, a także członkiem Prezydium Zarządu Głównego tej organizacji.

Tomasz Błotny (1978 - 2020)

Przez lata związany był z Flotą Świnoujście. Pojawił się w Świnoujściu w 1998 roku w celu odbycia zasadniczej służby wojskowej. Trafił do kadry pierwszego zespołu Floty, potem grał w kilku okolicznych klubach. Zdecydował się pozostać na wyspach na stałe. Po zakończeniu piłkarskiej kariery postanowił się sprawdzić w roli trenera. Jego pierwszym zespołem byli juniorzy Floty, z którymi wywalczył awans do klasy wojewódzkiej. W 2015 r. jego drużyna jako jedyna w Miejskim Klubie Sportowym dokończyła rozgrywki, mimo iż klub był już w stanie upadłości, więc nie działał zarząd ani biuro. On też został pierwszym trenerem nowego Morskiego Klubu Sportowego, prowadząc jednocześnie seniorów i juniorów. Z pierwszym zespołem wywalczył dwa kolejne awanse rok po roku. Po odejściu z Floty trenował z powodzeniem Wicher Brojce i Pomorzanina Nowogard.

Władysław Kiraga (1950-2020)

Były wieloletni burmistrz Nowego Warpna. W pamięci wielu pozostanie jako człowiek, dzięki któremu miasteczko „na końcu świata" zmieniło się nie do poznania. Urząd burmistrza Nowego Warpna sprawował w latach 2006-2018. Sam o liczącym półtora tysiąca mieszkańców miasteczku położonym nad Zalewem Szczecińskim i Jeziorem Nowowarpieńskim żartobliwie mówił, że jest to miejsce na końcu świata. Jednak to między innymi jego ogromna determinacja, ciężka praca i pozytywne nastawienie, którym zarażał swoich współpracowników, doprowadziły do tego, że Nowe Warpno z nieco zapomnianego miasteczka przeobraziło się w turystyczną perełkę. Wypiękniały zabytkowe kamieniczki, powstała przystań żeglarska z prawdziwego zdarzenia i podziwiana Aleja Żeglarzy, która jest swoistym hołdem dla zasłużonych ludzi morza. To dziś jedno z ulubionych miejsc turystów odwiedzających Nowe Warpno. Wśród nich dużą grupę stanowią właśnie żeglarze, których miasteczko zawsze gościnnie wita.

Wojciech Wójtowicz (1976 - 2020)

Pochodził z Mastka. Święcenia prezbiteriatu przyjął 2 czerwca 2001 r. Pełnił posługę jako wikariusz w parafii pw. św. Kazimierza w Koszalinie. Po trzech latach został oddelegowany na studia teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Ukończył je pracą doktorską w 2010 r. Po powrocie do Koszalina był duszpasterzem akademickim i wykładowcą teologii fundamentalnej w diecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym. 1 lipca 2013 roku został rektorem koszalińskiego Wyższego Seminarium Duchownego. Wykładał także w Instytucie Teologicznym w Koszalinie i był przewodniczącym Konferencji Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych. Był cenionym rekolekcjonistą, kierownikiem duchowym i teologiem. Zginął w wypadku samochodowym na drodze między Polanowem i Nacławiem, niedaleko Koszalina.

Kazimierz Ciuruś (1940-2020)

Inżynier budownictwa, budowlaniec z krwi i kości, przedsiębiorca, organizator wielkich projektów w kraju i za granicą, który sprawdzał się też na największych budowach. Na budowie „Dolnej Odry" był jednym z zastępców wybitnego menedżera inż. Władysława Dulibana. „Dolna Odra" była wielkim doświadczeniem i jednocześnie wyzwaniem, któremu sprostał bez żadnych wątpliwości. Zachowując dobrą pamięć i wdzięczność do ludzi, z którymi tam pracował, w szczególności wspomnianego dyrektora budowy oraz inż. Stefana Szumiaty - dyrektora Pomorskiego Przedsiębiorstwa Budowy Elektrowni i Przemysłu, zawsze podkreślał, że pierwszą dobrą inżynierską szkołę przeszedł w Szczecińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego. Z „Dolnej Odry" Kazimierz Ciuruś po kilku latach pracy na budowach krajowych wysłany został przez Pomorskie Przedsiębiorstwo Budowy Elektrowni i Przemysłu na budowę elektrowni Homs w Libii. Budował później w Sudanie, w Niemczech, a po powrocie z zagranicy w 1990 roku założył spółkę „Ciroko", która dość szybko dała się poznać jako solidne, wszechstronne przedsiębiorstwo budowlane, przede wszystkim na terenie Szczecina i Świnoujścia.

Luty

Antoni Nowakowski (1944-2020)

Profesor nauk ekonomicznych, współzałożyciel i wieloletni prorektor Zachodniopomorskiej Szkoły Biznesu w Szczecinie. Wcześniej był dziekanem Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Pracował też dla Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego. Przez wiele lat był członkiem i przewodniczącym Sekcji Informatycznych Metod Inżynierii Produkcji PAN. Autor ponad 180 publikacji naukowych, wychowawca wielu pokoleń studentów, promotor i recenzent wielu doktoratów. Specjalizował się w obszarze organizacji i zarządzania oraz systemów wspomagania decyzji zarządczych.

Był człowiekiem wielu talentów. Pasjonatem, kolekcjonerem. Osobą niezwykle łagodnego charakteru, dżentelmenem, „profesorem z klasą" - jak najczęściej określają Antoniego Nowakowskiego przyjaciele, współpracownicy, studenci, dyplomanci. „Nie znajdujemy słów, żeby opisać, jak wielką stratą dla nas jest odejście Profesora, naszego mentora, opiekuna, przyjaciela… po prostu wspaniałego