Cenię sobie dystans i poczucie humoru

Z Joanną KUPNIEWSKĄ, pisarką z Choszczna, fizjoterapeutką i rehabilitantką szpitala w Choszcznie, pasjonatką jazdy konnej i przyrody, rozmawia Wioletta MORDASIEWICZ

- Zadebiutowała pani w 2015 r. Jak to się stało, że została pani pisarką?

Joanna Kupniewska: - Nigdy nie marzyłam o sławie pisarki, piosenkarki czy aktorki. Jako dziecko chciałam być weterynarzem, ewentualnie policjantką. Dużo czytam, często korzystam z biblioteki. Nie zmuszam się do czytania, jeśli książka nie przypadnie mi do gustu. Panią bibliotekarkę znudziło chyba w końcu moje wybrzydzanie, bo powiedziała: słuchaj Aśka, jak nic ci się nie podoba, to może sama napisz sobie jakąś powieść? No to napisałam…

- O czym są „Dysonanse i harmonie", pani pierwsza powieść?

Opowiada o dążeniu do realizacji marzeń i przemianach, jakie dosięgają każdego z nas pod wpływem życia w zgodzie i obok natury. Mariola, moja bohaterka, to mieszkanka dużego miasta, która po niespodziewanym telefonie ląduje nagle w samym środku Puszczy Drawskiej. Wegetująca do tej pory u boku męża, przyziemnego choleryka, zajmująca się nielubianą pracą i spędzająca czas na użalaniu się nad własnym losem czterdziestolatki, znajduje w końcu cel. Dawno zapomniane emocje budzą się do życia i kobieta ponownie odkrywa flirt, przyjaźń i sens wstawania co rano z łóżka.

- Druga powieść to „Rozum kontra serce". To kontynuacja pierwszej?

- Można ją potraktować jako kontynuację choszczeńskiej trylogii,