W obronie „dzikiego lasu”

Arleta NALEWAJKO

Niektóre z drzew liczą po sto lat. Pnie kilku mają w obwodzie ponad 4 metry. Wiele sięga daleko powyżej kalenice okolicznych domów. Ten „dziki las" przy ul. Chorwackiej dla okolicznych mieszkańców jest miejscem wytchnienia, z którym wiążą lata wspomnień, dziecięcych zabaw i przygód. W urzędowych dokumentach to działka w Dąbiu przygotowywana na sprzedaż: nr 13/4 w obrębie 4025.

Pierwszy z szeregowców zasiedlonych przy ul. Macedońskiej należał do pani Elżbiety i jej męża. Swój segment wybudowali w 1987 r., a zajęli go wraz z trzema synami.

- Najstarszy z chłopców miał wówczas 8 lat, a najmłodszy zaledwie pół roku. Dla nich „dziki las" w Dąbiu jest krainą przygód dzieciństwa. Nie wyobrażam sobie, jak naszą rodzinę można by odrzeć z tych wspomnień - mówi Elżbieta (dane do wiadomości redakcji).

Zieleń do przeszłości?

Dziś już oboje są na emeryturze. Z okien domu mają widok właśnie na enklawę zieleni przy ul. Chorwackiej.

- To piękne miejsce, które zapewnia nam codzienny kontakt z naturą. Wszystkie te wschody i zachody słońca, zapach soczystej zieleni, ptasie trele, wiewiórki buszujące wśród drzew czy widok podchodzących pod płoty saren: nie do zastąpienia. To nasze wspólne - z okolicznymi mieszkańcami - dobro. Nie pozwolimy go zniszczyć - przekonuje p. Elżbieta.

Także Piotr Meller jest w grupie szczecinian, którzy najpierw budowali, a następnie - jeszcze w latach 80. ub. wieku - zasiedlili domy sąsiadujące z „dzikim lasem".

- Enklawa zieleni zajmuje spory teren: ponad 1,6 ha. Na części drzewa rosną od zawsze, o czym świadczą nie tylko ich strzeliste korony, ale również pnie mające w obwodzie po ponad 4 metry. Na części zostały posadzone przez niegdysiejszych działkowców lub dzierżawców. Gdy się wynieśli, próbowaliśmy odkupić od miasta choćby część terenu, aby na zawsze zachować nasz piękny