Stresujesz się? To dobrze

Mój tato jest uprzejmy mawiać, że jeśli mnie boli, to bardzo dobrze, bo oznacza to, że żyję. W młodości bardzo złościły mnie te słowa. Czułam, że zamiast pocieszenia i uznania moich emocji, otrzymuję w pakiecie rubaszne ignorowanie ich. Dziś zauważam w tym głębszy sens. Czy jednak wystarczy nam takie podejście, by rozumieć, dlaczego życie powinno nas boleć? Jak odnaleźć sens w stresie, cierpieniu, bólu? Jak przestać stresować się stresem?

Dlaczego uważam, że stres jet ok?

Stres jest naturalną, fizjologiczną odpowiedzią organizmu na wszystko, co jest identyfikowane przez niego jako niekorzystne i wymaga od nas mobilizacji i zwalczenia „niebezpieczeństwa". Dlaczego używam cudzysłowu? Nie każdy stres jest zły i nie wszystko, co go powoduje, jest niebezpieczne w potocznym tego słowa znaczeniu. Mówiąc „niebezpieczeństwo", mam na myśli wszystko, co zaburza pewną, wygodną równowagę, zastany porządek rzeczy, a ten nierzadko wcale nam nie służy, np. złe nawyki, nałogi, stagnacja, brak kwalifikacji, wykształcenia, tkwienie w toksycznej relacji.

Przykład. Czeka cię egzamin. Ważny egzamin. Matura. Czujesz stres. Dlaczego? Bo czeka cię zmiana. Musisz się czegoś nowego nauczyć, ktoś cię oceni i powie: sprawdzam! Obawiasz się oceny otoczenia i konsekwencji, gdy nie zdasz. Jednocześnie ten sam stres mobilizuje cię do uważnej, wytężonej nauki, tak, by osiągnąć taki poziom wiedzy, który zapewni ci zdanie egzaminu. Przecież to zmiana na lepsze prawda? Wejdziesz na wyższy level, co wpłynie na poczucie własnej wartości i pewność siebie. Zauważ, Twoim stresorem jest egzamin, który docelowo ma zmienić Twoje życie na lepsze. Czy to nie paradoks? Ano nie, bo według definicji, każde zakłócenie równowagi inicjuje stres. W tym jednak przypadku zaburzenie zastanego porządku oznacza rozwój, taki stres nazywamy potocznie pozytywnym (stres pozytywny - eustres, stres negatywny - distres).

Termin „stres" pierwotnie odnosił się do różnego typu napięć, nacisków lub sił, które działają na systemy badane przez fizyków. Do nauk o zdrowiu wprowadził je, słynny w środowisku naukowym, dr Stress, czyli Hans Hugo Selye. Lekarz fizjopatolog i endokrynolog.