Radykalnie wydziedziczony

Państwowy Instytut Wydawniczy opublikował obszerny wybór tekstów jednego z najbardziej znaczących krytyków literackich ostatnich dziesięcioleci, Tomasza Burka - eseje i szkice wyselekcjonował oraz poprzedził wstępem literaturoznawca z Uniwersytetu Szczecińskiego Andrzej Skrendo.

„Autoportret z okruchów" to wydarzenie dużego kalibru na planecie polonistów, a powinno być dostrzeżone i skomentowane w całym uniwersum polskiej humanistyki. Bo Tomasz Burek, choć niektórych może kusić, aby zlekceważyć go jako gościa, który na późnym etapie kariery został prawicowym wariatuńciem, pozostaje autorem dorobku wznoszącego o poziom wyżej każdą dyskusję o polityce, Polsce czy życiu duchowym w nowoczesności, która to, przeklęta, unowocześnia się coraz bardziej i bardziej.

Przypominając i interpretując twórczość zmarłego w 2017 roku intelektualisty, Andrzej Skrendo nazywa go radykałem. I nie, w tym przypadku radykał to nie szaleniec, nie wyrzutek. To facet, który jeśli wchodzi do gry, to tylko do gry o najwyższe stawki. Na inne szkoda zasobów moralnych. Tomasz Burek rozpoznał świat, do którego my wszyscy, dzieci XX i XXI wieku